KORKUYOR

Yüce dağların sonunda, kutlu yükseğe;

Hârun’un sakalları yolunmazdan önce,

Bir Azer bağırır, gürülder sesiyle:

“Ibrâhim putlardan çok korkuyor!”

Yollar açan da kimdir, kime açar?

- Gözlerini kapatınca gördüğü -

Irmağın karşısında biri, çarnâçar;

Bu da onun anadan bir körlüğü.

Doğrusu; tüten bir dumanla dağılır,

Hikâyesini herkes bilir, şöyle;

Buzağılar bile onun vaktinde sağılır,

Yine de bildiğin şey varsa, hâkikatiyle söyle.

Yaş gidip de yürüyemez olunca İmran,

Olunca oğullar ve kızlar bir düğüm;

Tahtını yakanları izler Süleyman,

Uyanır nefesiz;

“uzun bir rüyadır gördüğüm”