TAHAMMÜLFERSÂ

Gazete kağıtlarına adımı karalayan esmer çocuk...

Letafet sezerler ıraktan bakanlar gönlüne.

Gözlerimiz de gönüllerimiz de salkım saçak;

Toplanırsa odamız, mahremimiz ifşa olacak...

Söz ver, ölmeyeceksin esmer çocuk,

Rüzgâr nârin, çorban soğuk...

Tevekkeli uğraş veriyorsun mezarlıklarda çiçek sulamakla,

Kadınlar zariftir, tilkiler kurnaz, sen de güzelsin ya;

Palavra!

Cansiparâne eder ölüme karşın hayat,

Susarsan susacak, yakarsan yakacak...

Bir rehavet sarar sonra etrafı...

Sanki birazdan fecaat duyulacak.

Mûteber kalacak, velhasıl zapturapt...

Analar korkak, babalar solgun, ben ümitvâr...

Sen bana meftun hani;

Bunlar da mı yalan?

Toz, duman, uyanırsak ederler talan...

Tufeyli yaşar miskinler, bilirsin.

Bir hayli de yorgunum bugün...

Olsun, ölüme ne denir sen de gidersin,

Münzevi olurlar da işitmezsin...

Bırak beni mezarlıklarda çiçek suluyorum anne!

Bırak da buna da diyen tevekkeli desin.